12 januari 2021.
Mijn eerste blog van 2021. Ik had veel eerder een artikel willen schrijven, maar het kwam er niet van.Ik was inspiratieloos, wist niet waar en hoe ik moet beginnen. Ik wou de aftrap doen met een 4th anniversary artikel omdat mijn blog deze maand vier jaar bestaat. Maar ik zat niet lekker in mijn vel en als je niet lekker in je vel zit, wordt schrijven lastig.
Een terugblik naar 2020.
2020, dat klinkt zo mooi en alleen al om het jaartal dacht iedereen dat het een fantastisch jaar zou worden. De start van het nieuwe jaar begon met het verlies van mijn oma in Suriname. Ik ben er toen heen geweest om afscheid te nemen.
Februari was een leuke maand, waar ik toffe opdrachten en events had. Ik was goed op weg en er was er in 2019 een stijgende lijn in mijn opdrachten en dus ook in mijn inkomen. Als het zo door zou gaan, dan had ik op den duur wellicht wel afscheid kunnen nemen bij mijn werkgever.
De eerste Covid-19 besmetting vond eind februari plaats. Paar weken later, in maart, zat ik plots thuis te werken. Ik had (voor mijn werkgever) nog nooit thuis gewerkt. Dus het was nieuw en spannend voor mij. Ik vond het wel chill, tot de scholen ook hun deuren moesten sluiten en kinderen thuis gingen werken. In die periode, dacht ik dat ik gek werd. Ik kon mijn draai niet vinden, er was geen structuur, ik vond het pittig om twee kinderen onderwijs te geven en daarnaast ook thuis te werken. Ik zat er ook echt doorheen en heb genoeg momenten gehad dat ik jankend in bed lag omdat ik dacht dat ik het niet meer aan kon. Gelukkig gingen de scholen weer open in mei. Dat gaf mij wat meer rust en kon ik me beter focussen. Na de zomervakantie had ik eindelijk mijn draai gevonden en er was structuur in huis. Thuiswerken was normaal geworden, maar het gemis van de mensen om me heen werd wel groter. Ja, we hebben Teams, maar dat is toch anders.
Vanaf maart liepen de opdrachten terug. Dat was wel pijnlijk. Ik had namelijk zo hard gewerkt om te groeien, maar Covid-19 verpeste het voor mij, maar ook voor vele andere ondernemers. Heel veel bedrijven hebben zich staande weten te houden, maar heel veel ook niet. Het laatste kwartaal is voor mijn bedrijf het beste kwartaal om aan opdrachten te komen. De opdrachten stroomden gelukkig weer binnen en vol enthousiasme werkte ik samen met hele leuke merken/bedrijven. Dat gaf mij ook weer energie.
Maar toen was het 14 december en kregen we te horen dat Nederland in een strenge lockdown gaat en wel tot 19 januari! Alles dicht, sobere kerst, saaie oud en nieuw en zo sloot ik 2020 af.
Ik verwacht niet dat dit jaar alles weer normaal wordt. Ik denk dat dit nog wel een heel jaar kan duren.
De kerstvakantie is inmiddels voorbij en ben ik naast mama, ook weer de juf. De scholen zijn nu beter voorbereid en hebben een strakke planning gemaakt. Ik vind het megazwaar om naast mijn eigen werk ook nog onderwijs te geven. Gianna zit in groep 4 en heeft sturing en begeleiding nodig. Dahlia red zich nu wel met haar online lessen.
Door deze combinatie ben ik eind van de middag helemaal op, moe en futloos. Ik probeer momenten voor mezelf te pakken om tot rust te komen.
Ik heb doelstellingen voor dit jaar. O.a. meer me-time creëren. Ik heb altijd mijn kinderen op 1 gezet, maar daardoor cijferde ik mezelf weg. Dat moet nu anders. Al kunnen we nu nog niet veel doen buiten de deur. Me -time houd ook in meer series/films kijken, vaker het bad vullen en relaxen, eindelijk dat boekje lezen waar ik nooit aan toe kwam.
Ik doe al jaren aan yoga, maar ik doe het te weinig. Soms doe ik het 1 keer in de week, soms 2 keer. Maar daar kom ik niet ver mee. Dus mijn doelstellingen zijn om minimaal 3 x per week yogaoefeningen te doen. Daarnaast wil ik dit jaar meer aandacht besteden op het gebied van mindfulness en mediteren.
Waar ik al een tijdje mee bezig ben, ik denk dat het begon in 2019, is het minimaliseren van spullen in huis. Als blogger krijg ik megaveel kleding toegestuurd. Hartstikke leuk, maar waar moet ik het laten? Vaak draag ik de items die ik krijg maar 1 keer en dat stapelde op. Nu geef ik het weg, zet ik het te koop op Vinted of doneer ik het aan een goed doel. Less is more. Ik hoef geen volle kledingkast meer. Ik ben goed op weg, maar nog niet waar ik wil zijn. Ik wil dit jaar wel duurzame kleding kopen, die tijdloos zijn en waar ik nog heel lang van kan genieten.
Naast kleding heb ik nog heel veel andere spullen wat ik niet gebruik en waar ik afscheid van kan nemen. Ik geloof erin dat minder spullen in huis, je juist gelukkig maakt. Het zorgt voor meer overzicht en ruimte in je huis en ik denk dat dat een soort rust geeft in je hoofd.
Omgangsregeling voor Gianna
Inmiddels ben ik nu langer dan 4 jaar bezig om met de vader van Gianna omgangsregeling te bespreken. Hij vond dat hij haar kon zien wanneer het hem uitkwam, dus lees, midden in de nacht voor mijn deur staan, onaangekondigd voor mijn deur staan. Ik vertel het nu heel beknopt, maar er is genoeg drama geweest met haar vader. Het enige wat ik wil zijn duidelijke en vaste afspraken zodat Gianna structuur heeft in haar leven en weet wanneer ze bij mij is en wanneer ze bij haar vader is. Dat hij zolang niet meewerkte is alleen om mij dwars te zitten.
Uiteindelijk heb ik in januari 2020 een advocaat in de arm genomen en daar heeft hij op gereageerd door ook een eigen advocaat in te schakelen. Ik dacht als ik deze stappen zet, dat er wel snel een omgangsregeling op papier zou komen. Het is niet zo dat ik mijn kind weg wil houden bij haar vader of dat ze hem minimaal mag zien. Hij krijgt van mij zoveel kansen om haar te zien. Hij mag haar naar school brengen, van school halen, naar zwemles brengen, logeren bij hem etc. Maar hij grijpt deze kansen niet aan. Er zijn zoveel vaders die vechten voor hun kind en moeders die er alles aan doen om hun kind weg te houden bij hun vader. Bij mij is het andersom en wil ik juist dat hij er is voor Gianna en dat ze hem net zoveel ziet als dat ze mij ziet. Dat we taken/dagen verdelen. Daarom dacht ik, dit moet wel een hele makkelijke case zijn voor een advocaat, er wordt immers niet gevochten om het kind. In het eerste voorstel van januari had ik om alimentatie gevraagd. Maar aangezien hij er alles aan wil doen om niet te betalen (mij dwars zitten), zei ik na een aantal maanden; ik hoef het niet meer, stop het maar in je reet. Ik red me wel, als alleenstaande moeder. Ik ben stabiel, ik ben een harde werker en kan prima voor mijn beide kinderen zorgen. Fuck it, fuck alimentatie. Het enige wat ik wil is een omgangsregeling op papier in het belang van Gianna. Ik hoopte dat door afstand te nemen van alimentatie dit snel af te kunnen ronden.
Maar ik ben nu een jaar verder, er is een opzetje waar ik nog wat wijzigingen aan wou brengen maar daar wacht ik nu al 3 maanden op (ligt niet aan mijn advocaat). Ondertussen gaat Gianna bij haar vader, wanneer het hem uitkomt en dat is echt niet met regelmaat.
Zijn advocaat reageert niet op mailtjes of telefoontjes van mijn advocaat. In het afgelopen jaar, kan ik op 1 hand tellen hoe vaak hij heeft gereageerd op berichten van mijn advocaat. Ik wacht nu veel te lang, terwijl dit de meeste simpele case is. Ik vraag me af wat ik kan doen als de wederpartij niks van zich laat horen. Als iemand mij hierover kan informeren, heel graag. Ik had dit zo graag nog in 2020 willen afronden, maar helaas. Ook dit kost mij heel veel energie en zorgt voor frustratie, niet alleen bij mij, maar ook bij Gianna.
Ik blijf positief denken en dat is mijn kracht nu.
Verder is het vooral afwachten tot deze pandemie voorbij is. Ook wil ik nog kwijt dat ik niet sta te popelen om het vaccin te krijgen. Daar heb ik zo mijn twijfels over. Het idee dat het zo snel ontwikkeld is en niet duidelijk is, wat voor effect het heeft op de langere termijn , dat vind ik eng.
Till next time.
Liefs, Reena
